จาก ตึกแถว แคบลึกและทึบตัน สู่บ้าน 4 ชั้นที่มีแปลงผักสวนครัวอยู่บนดาดฟ้า

เปลี่ยนภาพจำ ตึกแถว หน้าแคบ ตอนลึก ทึบตัน เป็นบ้านเปิดโปร่ง พร้อมแปลงปลูกผักสวนครัวบนชั้นดาดฟ้า

ปัจจุบันอาคารพาณิชย์ หรือ ตึกแถว ขนาด 4×16 เมตร และ 5×14 เมตร กลายเป็นตัวเลือกยอดนิยมสำหรับการสร้างพื้นที่อยู่อาศัยในเมืองใหญ่ของประเทศเวียดนาม

อย่างเช่น Tan Phu House บ้านตึกแถวในกรุงโฮจิมินห์หลังนี้ นอกเหนือจากการแก้ไขข้อจำกัดเรื่องมลภาวะทางเสียงและมลพิษทางอากาศ ซึ่งเป็นปัจจัยด้านลบเเล้ว ผู้ออกแบบจาก k59 atelier ยังเลือกวิธีการเปลี่ยนพฤติกรรมดั้งเดิมของผู้อาศัยที่เกิดจากข้อจำกัดเรื่องพื้นที่แคบและปิดทึบ ด้วยการปรับพื้นที่เปิดโล่ง และสร้างคุณภาพที่เหมาะสมกับการอยู่อาศัยมากยิ่งขึ้น

พวกเขาเริ่มต้นจากการสังเกตกิจกรรมหลัก ๆ ของสมาชิกสามรุ่นในบ้าน รวมไปถึงสภาพแวดล้อมเดิมของที่ตั้ง ซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่ด้านหน้า และมีแสงแดดส่องถึงในบ้านยามเช้า พร้อมใช้วิธีการเพิ่มจำนวนต้นไม้ให้กลายเป็นฟาซาดธรรมชาติ ตัวช่วยในการกรองฝุ่น ป้องกันมลพิษ เเละเเสงเเดดไม่ให้เข้าสู่บ้านโดยตรง ร่วมกับฟาซาดแผงคอนกรีตและส่วนหลังคาที่ช่วยเป็นเกราะให้อาคารได้อย่างดี

เเต่ทั้งนี้อากาศและแสงจะไม่ถูกปิดกั้น หรือตัดขาดใด ๆ เพราะสถาปนิกได้ออกแบบช่องอาคาร ให้เป็นเสมือนกลไกหลักในการอำนวยความสะดวก และช่วยระบายอากาศที่ดี โดยภายใต้ตึก 4 ชั้น ถูกแบ่งพื้นที่ออกแบบเป็นสัดส่วน ชั้นล่างประกอบด้วยครัวเปิดที่อยู่ถัดเข้ามาจากลานจอดรถ เชื่อมระหว่างพื้นที่ภายในกับภายนอก และห้องนั่งเล่นของคุณยายที่สามารถมองดูลูกหลานและรับไออุ่นของแสงแดดยามเช้าได้ในทุก ๆ วัน

ชั้นสองประกอบด้วยมุมนั่งเล่น และพื้นที่การเรียนรู้ของลูก ๆ ที่เป็นส่วนขยายออกมาจากห้องนอน ชั้นสามเป็นห้องนอนใหญ่ ลานซักล้าง เเละห้องน้ำ บนชั้นดาดฟ้า ประกอบด้วยห้องพระ เฉลียงหน้าบ้าน และแปลงผักสวนครัว

สถาปนิกผู้ออกแบบอธิบายว่า “เรามุ่งเน้นเรื่องช่องว่างของอาคารที่เปลี่ยนไปจากเดิม เพื่อสร้างความต่อเนื่อง และเชื่อมโยงทุกพื้นที่เข้าด้วยกัน ทั้งยังได้สร้างพื้นที่กิจกรรมอันหลากหลาย มอบโอกาสการพบปะและมองเห็นกันระหว่างสมาชิกในบ้าน เเสดงถึงความผูกพันกันในครอบครัวตามวิถีของชาวเอเชีย เเม้จะเป็นบ้านของคนยุคใหม่ก็ตาม”

Tan Phu House จึงเป็นบ้านที่ผู้ออกแบบใส่ใจกับพื้นที่การใช้งานที่สอดคล้องและเหมาะกับความต้องการของผู้อาศัยมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอก เพราะพวกเขามองว่า “ความต้องการของผู้อยู่อาศัยมีบทบาทสำคัญที่สุดในการสร้างความหมายของบ้านในสังคมยุคใหม่ เป็นที่อยู่อาศัยที่ควบรวมพื้นที่กิจกรรมอันหลากหลาย และสร้างความใกล้ชิดผ่านทางพื้นที่แบบเปิดและแบบปิดในอุดมคติของเรา”