แน่นอนว่าการที่คอนโดมิเนียมขนาดหนึ่งห้องนอนจะกลายมาเป็นถ้ำได้นั้นต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะผู้ออกแบบทั้งสองได้ตีความจากสเปซของห้องขณะที่มองออกไปยังวิวด้านนอกว่าเกิดความรู้สึกอย่างไร และจะทำอย่างไรจึงจะดึงบริบทและรายละเอียดภายนอกให้กลายมาเป็นหนึ่งเดียวกับห้อง ใช้เวลาไม่นานก็ตกผลึกได้ว่าห้องแห่งนี้เปรียบเสมือนถ้ำบนหน้าผาที่ให้ความรู้สึกสงบและปลอดภัย สะท้อนแรงบันดาลใจออกมาอย่างชัดเจนผ่านรูปแบบของผิวสัมผัสหินธรรมชาติซึ่งถูกลดทอนให้ดูเรียบง่ายและโมเดิร์นขึ้น
หลังจากตีความจาก “ความรู้สึก” ให้กลายเป็นแนวคิดในการออกแบบเชิงรูปธรรมแล้ว เรื่องถัดมาคือการออกแบบฟังก์ชันให้ตอบโจทย์ความต้องการมากที่สุดเดิมทีทั้งคู่ได้ออกแบบผนังห้องไว้หลายรูปแบบ แต่สุดท้ายก็มาลงตัวกับผังเดิมของห้อง โดยไม่มีการทุบหรือรื้อผนังใด ๆ ออก เนื่องจากข้อจำกัดในเรื่องเวลาเข้า – ออกของช่างตามที่ทางคอนโดมิเนียมกำหนด จึงหันมาปรับเปลี่ยนวัสดุกรุผิว และใช้การจัดวางเฟอร์นิเจอร์เพื่อเป็นตัวกำหนดทิศทางการสัญจร รวมไปถึงทำหน้าที่แบ่งฟังก์ชันต่าง ๆ ภายในห้องแทน
