นี่คือโปรโตไทป์ขนาดเล็กในการออกแบบ พื้นที่สีเขียว แบบต่างระดับทั้งยกขึ้นและกดลงเพื่อสร้างสเปซของหลังคาเดินได้ ภายใต้โครงสร้างออกแบบในรูปแบบของอัฐจันทร์ล้อมรอบพื้นที่สีเขียว พร้อมสอดแทรกสวนทรอปิคัลไว้ภายใน
พื้นที่สีเขียว นี้เริ่มจากการตั้งคำถามที่ว่า พื้นที่ใช้งานและคำจำกัดความของอาคารสามารถทำหน้าที่ห่อหุ้มสวนได้อย่างไรบ้าง การออกแบบเพื่อต้องการแสดงให้เห็นว่าสวนภายในอาคารได้หายไป ซึ่งที่จริงแล้วซ่อนตัวอยู่ภายในสเปซแบบเล่นระดับ สเปซที่เกิดขึ้นถูกสร้างลำดับการเข้าถึง โดยมีใจกลางของพื้นที่เป็นแนวคิดของโครงการคือพื้นที่ที่ให้คนอยู่ร่วมกันและมีปฏิสัมพันธ์กัน เพื่อมุ่งหวังที่จะเพิ่มชีวิตชีวาให้กับเมืองจาร์กาตาอย่างยั่งยืน
สถาปนิกได้ทำการพัฒนากลยุทธ์ 3 ข้อเพื่อผสานพื้นที่คาเฟ่เข้ากับความเป็นธรรมชาติ เริ่มจากสร้างทางเดินที่เชื่อมต่อเข้ากับต้นไม้เดิมในพื้นที่ทั้งหมด สองคือการร้อยโครงสร้างทั้งหมดเพื่อสร้างประสบการณ์ที่ให้ผู้คนได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติ สุดท้ายคือการสร้างประสบการณ์ใหม่ในสเกล สี ความหนาแน่นของธรรมชาติที่แตกต่าง และแสงธรรมชาติที่ลอดเข้ามาตามประตูทั้งสองฝั่งของบาร์ ทั้งหมดนี้เน้นไปที่การสอดประสานต้นไม้เดิมในพื้นที่และของใหม่ให้เข้าด้วยกัน
โปรเจ็กต์นี้เหมือนเป็นการทดลองเพื่อสังเกตและเรียนรู้พฤติกรรมของผู้ใช้งานว่าหากเข้ามาในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย เจอเฟอร์นิเจอร์ที่ออกแบบให้กลืนไปกับงานฮาร์ดสเคปและองค์ประกอบในงานแลนด์สเคป ไม่ได้เป็นที่นั่งเเบบทั่วไป เพื่อทดลองว่าผู้ใช้งานจะตีความการใช้งานเฟอร์นิเจอร์อย่างไรให้เกิดความสบาย ใช้พื้นที่อย่างไรเพื่อสร้างปฏิสัมพันธ์ในพื้นที่เปิดโล่ง สวน และการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในแต่ละช่วงเวลา
เมื่อเข้ามาข้างในจะพบกับเคาน์เตอร์บาร์อยู่ตรงกลางเป็นศูนย์กลางของพื้นที่ แล้วแจกไปยังโต๊ะที่นั่งทั้งสองฝั่งที่จะนำพาคุณไปสู่สวนแบบทรอปิคัล เมื่อเดินขึ้นไปยังหลังคาคอนกรีตจะสามารถมองเห็นการเชื่อมต่อระหว่างเมืองกับสวนแห่งนี้ โดยมีสวนเป็นเส้นขอบฟ้าตัดกับวิวเมือง
ออกแบบ: RAD+ar (www.radarchitecture.net)
ภาพ: KIE , Mario Wibowo
เรียบเรียง: BRL
WH CAFE รุ่งอรุณแห่งวังหิ่งห้อย ในบรรยากาศของร้านอาหารกลางสวนทรอปิคัล
