เมืองสวี่ชาง ในมณฑลเหอหนาน ซึ่งตั้งอยู่ตอนกลางของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน เมื่อย่างเข้าเดือนตุลาคมอุณหภูมิที่นี่จะลดต่ำลง เป็นเสมือนสัญญาณจากธรรมชาติ เพื่อเตือนให้เตรียมรับมือกับอากาศเย็นจัดที่กำลังจะกลับมาทักทายเหมือนทุก ๆ ปี สีขาวโพลนของหิมะ ท้องฟ้าสีหม่น และต้นไม้ที่เหลือเพียงกิ่งก้านสีเทาเข้ม สร้างความเปล่าเปลี่ยว เป็นความงามของธรรมชาติที่ไร้สีสัน แต่ทว่ามีเสน่ห์ ดูลึกลับ กระตุ้นให้อยากค้นหาและเข้าไปสัมผัสความงามที่ซ่อนอยู่ด้วยความตื่นเต้น นามว่า The Mist Hot Spring Hotel
The Mist Hot Spring Hotel ตั้งอยู่ในในดินแดนที่ถูกฉาบด้วยฟิลเตอร์โมโนโทน ดูเหมือนไม่มีอะไรน่าสนใจแห่งนี้ กลับซุกซ่อนอัญมณีทางธรรมชาติที่ล้ำค่า ไว้ใต้ผืนดิน จนเป็นจุดหมายปลายทางแห่งการพักผ่อนในฤดูหนาว นั่นคือ ‘การแช่น้ำพุร้อน’ ซึ่งเป็นวัฒนธรรมที่ถูกถ่ายทอดมายาวนานกว่า 3,000 ปี ท่ามกลางความหนาวติดลบของหิมะที่รายล้อมอยู่รอบตัว
Department Of Architecture บริษัทออกแบบแถวหน้าจากประเทศไทย นำทีมโดย คุณอมตะ หลูไพบูลย์ ได้รับโอกาสในการดึงความงามจากธรรมชาตินี้ เข้ามาผสานกับงานออกแบบสถาปัตยกรรมและงานตกแต่งภายใน จนเกิดเป็น The Mist Hot Spring Hotel Henan ที่ใช้เวลาออกแบบและก่อสร้างนานกว่า 4 ปี
จุดเด่นของโครงการนี้คือการเลือกใช้เสน่ห์ของ ‘ไอน้ำ’ ที่เกิดจากน้ำพุร้อนเป็นจุดตั้งต้นของไอเดีย ก่อนนำไปสู่การออกแบบองค์ประกอบอื่น ๆ ตั้งแต่ลำดับการวางผังตำแหน่งให้บ่อน้ำพุร้อนเป็นไฮไลท์อยู่กลางโครงการ ท่ามกลางทะเลสาบ และกลุ่มอาคารที่ปิดล้อม โดยใช้ไอน้ำที่ลอยขึ้นนั้นทำหน้าที่เป็นฉากธรรมชาติช่วยพรางสายตาเพื่อความเป็นส่วนตัว นอกจากนี้มวลของไอน้ำที่ลอยขึ้นมาไม่เท่ากัน ยังเป็นความงามที่สัมผัสได้โดยตรง ทั้งสำหรับคนที่กำลังแช่น้ำพุร้อน และกลายเป็นวิวสีขาวละมุนที่ลอยตัวอยู่เหนือทะเลสาบสำหรับคนที่อยู่ในอาคาร
สำหรับการออกแบบงานสถาปัตยกรรม ผู้ออกแบบตั้งใจจะสร้างการรับรู้ให้ผู้ใช้พื้นที่ ด้วยการพ่นสีเทาเข้มและเทาอ่อนเท่านั้นลงบนผนังหินแกรนิต เพื่อให้กลายเป็นฉากหลังสำคัญสำหรับเปลือกอาคาร 2 เลเยอร์ (Double Skin) ที่ทำจากกระจกสีมาเจนต้า และสีฟ้าหลากเฉด ช่วยกระตุ้นประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส (Sensorial Experience) ที่คนเรามีต่อสีสันต่าง ๆ ทั้งจากมุมมองภายนอกและภายในห้องพัก โดยผู้ออกแบบได้แนวคิดนี้มาจากภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดช่วงปี คศ.1910-1920 ที่ยังใช้ฟิล์มขาว-ดำ แต่มีการทาสีลงบนฟิล์มทีละเฟรมเพื่อให้ภาพยนตร์มีสีสันขึ้นมานั่นเอง
